gece gece uyku tutmadı yazasım geldi ve de paylaşasım:)
yorucu bir tempo içinde kendimi unutmuşcasına ordan oraya savruluyorum. 26 yaşımın bana getirdiği uğursuzlukları saymayacağım keşke onun yerine uykumu getirecek koyunları sayabilsem:)
neyseki bi 10 gün oldu herhalde 27 olalı... o yaşananlarıda 26 yaşımda bıraktım gitti.. aklıma yazdığım hiçbirşey kalıcı olmuyor tabiki yazı kadar... yalnız sorun şu 27 yaşıma yalnız girdim eş yok aile yok bu bir sıkıntı!!! koca sene böle geçmez umarım. neyseki ilk bulduğum fırsatta tuttum eskişehirin yolunu... yolculuktan usanmışım inanın gözümde nasıl büyüyor o 4.5 saat. bide 45 dk gecikmeli gelmişse otobüs, hele bide işten çıkıp koca haftanın yorgunluğunuda sırtınıza kambur yapmışsanız daha bi büyüyor o yol; test edilip onaylanmıştır tarafımdan. gittiğimdede ordan ayrılasım gelmiyor vakitte bir çabuk geçiyor inanamıyorum. bütün günü bahçedeki salıncağa yayılarak geçirdim desem yalan olmaz. hele bide bahçemizdeki kirazları görmenizi çok isterdim lakin benden önce görenlerde var: mesela kargalar... ne zeki hayvanlar şu kargalar... gurmeler resmen ağızlarının tadını pek iyi biliyolar... ailemle koca hafta sonunu erittik bitti bile... döndüm istanbula tıpış tıpış yine...ne çok özlüyorum ailemi yavsss zaten hayatım hep özlemekle geçiyor ya eşimi özlerim ya ailemi... eşim demişken oda 3 haftadır izmirde.. izmirin kızları güzeldir biliyorum:)
neyseki paranoyak değilim:)
eşim ise her gidişinde ayrı bir psikopat.. akşam telde konuşurum vardır bir iki dostum allaha şükür... ee kızların konuşmasını bilirsiniz laf lafı açar hep... 5 dakikalık muhabbet olur 45 dakika.tüm gün aramayan kocamın o dakikalarda arayası gelir.
ulaşamadıkça meşgul çaldıkça kazanılası bir savaş bilir bu olayı..ve telefonu açmamlada kazanır .... ama yerim bi ton fırça.. ne konuştunuz o kadar saat felan der sorgular ... sanki hakim... bende aman yanlış anlamasın aklına bişi gelmesin diye anlatırım şunu bunu konuştuk diye bi 45 dakikada öle geçer... sonra sorun bu keşfisina neden telefonu sevmez. valla nefret ediyorum. bıkmışım kendimi telefonda ifade etmekten... birazda kaybolasım var... ulaşılmamak ne kadar güzel bişi... anca şarzım bittiğinde yaşıyorum bu zevki... çıkarken flört aşamalarında eşimle trip olsun diye kapatırdım şimdi oldu kocam nasıl kapatacaksın sorarım... bekarlığa özlem var içimde anlaşılan.. iş yerinde de sorunlarım bir dağ oluşturdu resmen... yanımdaki arkadaşın tayini çıkıyor vede bnm yanıma yeni birini vermeleri gerekiyor ve bu yeni biri kim bilmiyorum stres oluyorum ister istemez... aynı odayı paylaşıcam yavss eşimden ailemden çok onu görücem o nedenle içim sıkıntı kovanı resmen ama arılar kayıp:(
neyse bu yazımı okuyan tüm beybi faceler
bana şans dileyin kimseyle konuşasım yok size anlattım az buçuk dertlerimi-yalnızlığımı...
birde umarım yıldızım böyle alçakta değildirde dileciklerim oluverir...
hepinizin yıldızının ulaşılmayacak kadar yüksekte olması temennilerimle...
KeŞfİsİn@
not:uzun bir ara verdim ama inanın haklı sebeplerim var o sebepleride bir ara yazı dizini haline getiricem tabi okursanız:)
